(Bursztyn, żyto dojrzałe...) Bursztyn, żyto dojrzałe, blaskiem lśniące ule,  Których plastry tak szumią jak Fingala grota,  Porównane z splotami, którymi się czulę,    Ustępują w przepychu złota.    Niechby luba ma błogo usnęła koło mnie,  A nie zdrożę się nigdy, oglądając z bliska,  Jak włosy oplatają jej biel nieprzytomnie,    Niby słońca przestronna kołyska. [...]