(Duch twój, gdy dzisiaj...) Duch twój, gdy dzisiaj w rok owy się chyli,  Pojąć nie może śródgwiezdnych przestrzeni,  Jakie dzieliły cię od ludzkich cieni.  Zdumienie czoło skłania k’tamtej chwili:    Kiedyś budował dla runa świątnice,  Przewyższające blady przepych ziemi,  I urzeczony ciszą był port niemy  I złoty kolor snów, jak błyskawice;    Przez skalne piargi wonczas, ścieżką znaną,  Owocorodne zawiodło cię lato,  Stoki darzyły uśmiechu zapłatą  I przybysz w zjawach miał duszę skąpaną. [...]

Ur. 12 lipca 1868 w B