Akordy jesienne I Wiatr w pożółkłych huczy drzewach —    niebo pełne czarnych chmur,  A z ich kłębów kotłujących    księżycowy, martwy blask  Spłynie czasem ponad ziemię,    co spoczywa niby twór,  Ulepiony z mgieł i błota,    od promiennych z dala łask.    Nieodrodne dziecko ziemi,    jej słabości nikły wzór,  Sam się wlokę, jak ów rycerz,    gdy mu wzięto tarcz i kask  W jakimś strasznym, ciężkim boju —    lub jak ptak, odarty z piór,  Tak się wlokę, ogłuszony,    w tej wichury szum i trzask. [...]

Ur. 12 grudnia 1860 r. w Szymborzu pod Inowroc