Ananke Gwiazdy wydały nade mną sąd:  — wieczną jest ciemność, wiecznym jest błąd.  — Ty, budowniku nadgwiezdnych wież  — będziesz się tułał jak dziki zwierz,  — zapadnie każdy pod tobą ląd —  — wśród ognia zmarzniesz — stlisz się jak lont.    A gwiazdom odparł królewski duch:  wam przeznaczono okrężny ruch,  mojej wolności dowodem błąd,  serce me dźwiga w głębinach ląd.  Poszumy płaczą mogilnych drzew,  lecz w barce życia płynie mój śpiew.  Ja, budowniczy nadgwiezdnych miast,  szydzę z rozpaczy gasnących gwiazd.    [...]