Przedmiotem pracy sÄ… jÄ™zykowe wykÅ‚adniki stopnia pewnoÅ›ci sÄ…dów w artykuÅ‚ach naukowych z dziedziny jÄ™zykoznawstwa w jÄ™zyku angielskim i polskim. Punktem wyjÅ›cia podjÄ™tych badaÅ„ jest przekonanie, że różne tradycje intelektualne, w jakich ksztaÅ‚towaÅ‚a siÄ™ polska i angielska komunikacja akademicka — tradycje odmiennie postrzegajÄ…ce status wiedzy naukowej i proces jej tworzenia, relacjÄ™ miÄ™dzy autorem i czytelnikiem, czy wreszcie sam akt pisania i stopieÅ„ dialogowoÅ›ci tekstu naukowego — mogÄ… znajdować odzwierciedlenie w różnych przeÅ›wiadczeniach dotyczÄ…cych tego, czym jest fakt naukowy, a co pozostaje w sferze hipotez, zaÅ‚ożeÅ„ i propozycji oczekujÄ…cych na potwierdzenie i akceptacjÄ™ Å›rodowiska akademickiego. Różnice te z kolei sugerowaÅ‚yby, iż autorzy wywodzÄ…cy siÄ™ z tych dwóch krÄ™gów kulturowych mogÄ… przywiÄ…zywać różnÄ… wagÄ™ do wyraźnego oznaczania treÅ›ci hipotetycznych oraz sÄ…dów, którym towarzyszy wysoki stopieÅ„ pewnoÅ›ci, oznaczać je w różny sposób, z różnÄ… czÄ™stotliwoÅ›ciÄ… i w różnych miejscach wywodu. Niniejsza praca podejmuje próbÄ™ ustalenia, czy różnice takie istniejÄ… i, jeÅ›li tak, których wykÅ‚adników modalnoÅ›ci epistemicznej dotyczÄ… i jak przebiegajÄ….

Praca może stanowić głos w dyskusji nad różnicami w stylach argumentacji akademickiej charakterystycznych dla poszczególnych kultur i dyscyplin, wnieść dane do badań porównawczych nad znaczeniami epistemicznymi i ich funkcją w różnych typach dyskursu oraz być punktem odniesienia dla dalszych analiz uwzględniających inne języki, gatunki i dyscypliny.