Do Zosie Nie psuj niepotrzebnemi łzami wdzięcznych oczy!  Nic to, że się obrotne koło czasem toczy  Fortuny niespokojnej nie wedle twej wolej:  Nie nędza to w społecznej być [z] światem niewoli.    Człowieka tak szczęsnego na świecie nie było,  Któregoby nieszczęście w niwczem nie ruszyło:  Niebieskich to duchów stan; u nas, tu na ziemi,  Wesołe się mieszają sprawy z troskliwemi.    Na to pomniąc, frasunkiem nie psuj głowy sobie:  Przyrodzenie fortuny, nie gniew szkodzi tobie;  Lecz, jak przyjacielowi, tak też jej rozumiej,  Prócz frasunku postępki takie znosić umiej. [...]