elegia uśpienia godziny gorzkie bez godów  czarny druk na pożółkłych stronicach  jakby ze stromych schodów  spływała w mroku żywica    zwija się zaułek zawiły  zagubiony we własnych załomach  tętnią mu rynsztoków żyły  rytmami dwoma    niebo sine niebo szare  domy szare domy sine  beznamiętnym obszarem  to niebo to miasto rodzinne    tylko myśli się miłość żywą  w myśli na bruku się klęka  naprawdę złotą niwą  faluje tylko piosenka    sen życie ujął  osłoda sen ciężki a nieważki  piękne zjawy sennie kołują  w krwawych ciemnościach czaszki    dni malowane zmierzchem  śniąc także jak zły list potargam    wtedy  kwiaty na gwiazdach wierzchem  rajskie ptaki obsiadają parkan  rzeką świateł ścieka śnieg zbrudzony  tęcz jest tyle tęcze lecą ulicą  jedna niesie konew  z żywicą    z żywicą  znów po ogniowych ogrodach  znowu ciemne korony  i w takt ociężałych kroków  spływa po czarnych schodach  żywica i miasto mroku    [...]