Legenda żeglarska Byt okręt, który zwał się „Purpura”, tak wielki i silny, że się nie bał wichrów ani bałwanów, choćby najstraszniejszych. I płynął ciągle z rozpiętymi żaglami, wspinał się na spiętrzone wały, kruszył potężną piersią podwodne haki, na których rozbijały się inne statki — i płynął w dal, z żaglami w słońcu, tak szybko, że aż piana warczała mu po bokach, a za nim ciągnęła się szeroka i długa droga świetlista. — To pyszny statek! — mówili żeglarze z innych okrętów. — Rzekłbyś: lewiatan fale porze! A czasem pytali załogę „Purpury”: — Hej, ludzie! dokąd jedziecie? — Dokąd wiatr żenie! — odpowiadali majtkowie. — Ostrożnie! tam wiry i skały! W odpowiedzi na przestrogę wiatr tylko odnosił słowa pieśni, tak szumnej jak burza sama: Wesoło płyńmy, wesoło! Szczęśliwe było życie załogi na tym statku. Majtkowie, zaufani w jego wielkość i dzielność, drwili z niebezpieczeństw. [...]

Ur. 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu Zm. 15 listopada 1916 r. w Vevey (Szwajcaria) Najwa