List Hanusi(Dialektem podhalańskim) Kochany Jerzy mój! Pisę tu ztela.  Ten list do tobie, a pisęcy płacę.  Świat mi calućki nic nie uwesela,  Kie w lesie pasę, wnet krowy potracę,  Bo syćko myślę, kielo nas ozdziela  Kraju i cy cię tyz jesce zobacę?  Kiebyś ty wiedział, jakoś mię zasmucił,  Mój złociusieńki, tobyś się haw wrócił.    Głowa mię boli, serdecka nie cuję,  Łzy ino syćko z ocu mi się lejom,  Nik tego niewi, za kim ja banuję,  Ale się ludzie nascy se mnie śmiejom.  Zal mię za tobom wciągle w serce kłuje  I niewiem, ka się me ocy podziejom  Od tych łez. Widzi się, co mnie powiezom  Wnetki hań w trumnie, ka ojcowie lezom.    I juzbyk chyba ja sama wolała  Lezeć hań, niźli tak płakać daremno,  A kie spać legnę, to poduska cała  Mokra, kie wspomnę, jakeś ty spał ze mną.  Chwilo jedyna, kaześ się podziała,  Kieś ty przychodził ku mnie w nockę ciemną  I kieś mię objon tak serdecnie w rence,  Jakbyś przy miejskiej lezał ka panience.    Ja znam, ze biedna ja prosta dziewcyna  Góralska, o mój ty najsłodsy, złoty,  To nie dla tobie, dla pańskiego syna,  Ale juz ledwie wytrwam od tęsknoty. [...]

Ur. 12 lutego 1865 w Lud