KsiążkÄ™ tak rekomendujÄ… Å›wiatowej sÅ‚awy socjolog oraz lider Å›rodowiska „Nowego Obywatela”, które objęło zbiór patronatem medialnym:

Duch niewidzialnej rÄ™ki rynku taÅ„czy walca z poczuciem sprawiedliwoÅ›ci spoÅ‚ecznej, a pod Å›cianÄ… czeka też na swoje pas jakaÅ› resztka nie do koÅ„ca czystego sumienia... Jak to siÄ™ staÅ‚o, że „Å›wiat” tak oddzieliÅ‚ siÄ™ od czÅ‚owieka, a raczej czÅ‚owiek od „Å›wiata”? Jak przywrócić naszÄ… ludzkÄ… Å‚Ä…czność ze Å›wiatem? – spyta Autorka w naszym imieniu. I pomaga nam znaleźć odpowiedź, jakiej wielu z nas szuka ale niewielu znajduje. (...) Ta książka odsÅ‚ania nam prawdÄ™. Może i niewygodnÄ…, ale zbawiennÄ…. A wybór, jak Anna Mieszczanek co parÄ™ stron czytelnikowi przypomina, „należy do Ciebie”!

Nie zawsze zgadzaÅ‚em siÄ™ z wymowÄ… tekstów czy poszczególnymi spostrzeżeniami, ale prawie zawsze miaÅ‚em poczucie, że szare komórki Czytelnika mogÅ‚y dziÄ™ki nim otworzyć jakÄ…Å› „klapkÄ™” i zobaczyć wiÄ™cej niż widziaÅ‚y uprzednio. Inny Å›wiat, warto go poznać. Czytajcie.

ZaÅ› sama autorka – dziennikarka i redaktorka, uczestniczka opozycji demokratycznej, aktywistka ekologiczna i kobieca (m.in. zainicjowaÅ‚a w Polsce dyskusjÄ™ nad kwestiÄ… dowartoÅ›ciowania nieopÅ‚acanej pracy w gospodarstwach domowych na rzecz rodziny), a obecnie mediatorka i coach rodzinny – tak podsumowuje zawartość publikacji: Zebrane razem, pokazujÄ… te teksty rzeczywistość lat 2003-2010 z trochÄ™ niecodziennej perspektywy. „PięćdziesiÄ…t plus patrzy na PolskÄ™” – taki mógÅ‚by być podtytuÅ‚ zbioru. DojrzaÅ‚a kobieta, zawiedziona ksztaÅ‚tem polskich przemian, zafascynowana jednak możliwoÅ›ciami tworzenia Å›wiata, jakie ma każdy z nas – opowiada o tym, co dostrzega na co dzieÅ„: pracujÄ…c, chorujÄ…c, czytajÄ…c gazety. Tropi stereotypy i nowe mantry, którymi dajemy siÄ™ na co dzieÅ„ mamić. Å»ali siÄ™, czasem naÅ›miewa, projektuje konieczne zmiany. Wydaje siÄ™, że ma do rzeczywistoÅ›ci dystans, który z jednej strony wciąż każe siÄ™ z niÄ… mierzyć i nie zgadzać na to, co zastane. Z drugiej – pozwala pamiÄ™tać o priorytetach, o tym, że pojedyncze jest ważne.