Narodzie mój... Narodzie mój,    Coś widział miecz  Na niebie ciemnym świecący,    Powrócę ja —    Patrz, Furia zła,  Przyjdę jak płomień gorący.    Wezmę wichrzyce    I na stolicę  Wpadnę i dachy pozrywam;    W rzeki się rzucę,    W krew je obrócę,  W domy zlęknione powpływam.    Przez nocne cienie    Tak jak płomienie  Pójdę, a wam wzroki wypalę —    Przez błyskawice    Mocarze chwycę,  Nagie postawię na skale.    * Przepuść jeszcze ludowi,    On sędzie postanowi  I proroki swe boskie wybierze,    Oto leżą jak snopki    Błękitne twoje chłopki  I baranków duchowi pasterze.    Przez błękitne niebiosy    Rozwiń słoneczne włosy,  Nie trwóż biednych — patrz — jęczą znędzniali;    Tysiąc lat w gwiazdę twoją    Idą, a w miejscu stoją,  A tak drżą, jak gdyby po fali. [...]