pamięci zniknionego gdzie czerwona kalina  styka się z niebem słodko  szumiąca wiotka  jest jasno    u kaliny zamyślona dziewczyna  jak piękna  niewiele takich w życiu spotkań  spojrzeć w zachwycie zasnąć    morze morze morze  okręt orzeł    ciemność białą mętną stojącą  łańcuch mocnym sprężeniem trąca  w tej kopule zwróconej w dół  wielkiej jak nicość  łańcuch drży ogniwa idą wzwyż  ostre szpony drą piach i muł dna  wyrywa się z mroku żelazny masyw krzyż  i prąc przez głębię gra  kotwica    morze morze morze  między liny jak deszcz ukośne  wplątał się wiatru proporzec  trzepoce ostro i głośno  ku zorzy    morze morze morze    wysp bukiety różowe granatowe  w słonej burzy jak pięści się trzęsły  głos daleki szybkim biegał krokiem  przez obszary jasne i szerokie  sztywnym jakby przerzucając się przęsłem  głos daleki tulił się nam do głowy  nie wiedział drżał powtarzał    morze morze morze    wichrze wyspach kotwicy burzy  szukał głos duży  orła conrada żeglarza    panu kazimierzowi miernowskiemu [...]