pod popiołem wichrze popielny czyś po to wiał  by imię moje zetrzeć ze skał    głowy snem owinięte głowy  czarny kozioł prowadzi na makowy zagon  widziałem w czeluści skrzypcowej  jaskółka zawisła wagą    cienie się w cieniach pławią  formy poddają się rytmom  światłością krwawopawią  parne parowy kwitną    z morza kobiety złotorogie  wychodzą szukając pieszczot  w jałowcach czerwony ogień  krzaki w ogniu proroczym szeleszczą  do jakich rozwiać się granic  by nie pachniały bagnem  wichru popielny taniec  me imię ściera ze skał  pragnę    [...]