Podczas burzy Wciągam wicher, jak rumak, gdy na step wybieży,  Wicher od Tatr wiejący, bystry, ostry, świeży — —  Zda mi się, że potargam wszystkie ziemskie sidła,  że mi u ramion rosną długie orle skrzydła  I poniosą mnie w przestwór... Słońce się zachmurza,  śmignął z chmur wąż płomienny, zahuczała burza,  Wodospadem deszcz lunął. W tym olbrzymim szturmie  Wichru, deszczu, piorunów: duszy mej muzyka  Budzi się — głos w niej zagrzmiał, jak w wojennej surmie,  Melodia ją napełnia szalona i dzika,  A skrzydła orle, co mi u ramion wyrosły,  W niszczących potęg chaos duszę mą poniosły.    [...]

Ur. 12 lutego 1865 w Lud