Pogrzeb kapitana Meyznera Wzięliśmy biedną trumnę ze szpitalu,    Do żebrackiego mieli rzucić dołu;  Ani łzy jednej matczynego żalu,    Ani grobowca nad garstką popiołu!  Wczora był pełny młodości i siły —  Jutro nie będzie nawet — i mogiły.    Gdyby przynajmniej przy rycerskiej śpiewce    Karabin jemu pod głowę żołnierski!  Ten sam karabin, w którym na panewce    Kurzy się jeszcze wystrzał belwederski,  Gdyby miecz w sercu lub śmiertelna kula —  Lecz nie! — szpitalne łoże i koszula!    Czy on pomyślał — tej nocy błękitów,    Gdy Polska cała w twardej zbroi szczękła,  Gdy leżał smętny w trumnie Karmelitów,    A trumna w chwili zmartwychwstalnej pękła.  Gdy swój karabin przyciskał do łona —  Czy on pomyślał wtenczas, że tak skona?!    Dziś przyszedł chciwy jałmużny odźwierny    I przyszły wiedmy, które trupów strzegą,  I otworzyli nam dom miłosierny,    I rzekli: „Brata poznajcie waszego! [...]