Próżnia Drzewo samotne, obnażone  Podnosi chude swe ramiona,  Rozpaczy hymny śle chropawe  Do stalowego nieba próżni.    Pod drzewem stoi krzyż zmurszały,  Na nim rozpięty Chrystus kona,  Wznosząc swe oczy beznadziejne  Do stalowego nieba próżni.    Pod krzyżem dusza ma cierpiąca  Z otchłani czarnej swej nicości  Wznosi pragnienia obłąkane  Do stalowego nieba próżni.    [...]