przeczucia u czarnych okien wicher  brzęk choinkowych świecideł  I wołam przychyl się przychyl  twarzą ślepą  niewidzialny trzepot  szepce idę    więc wówczas pokoju przestrzeń ściany  zbratane z sufitem czworgiem krawędzi górą  siny grzmot przekłuwa na wskroś  pochłania łóżko szafę obrazy stół  więc  jest wielki obszar pod chmurą  ciemny to dół  echem zalany  nawinięty na grzmotu oś    chyba tak płomień szumi  spalając jodłowe wieńce  gdym umilkł  oparłszy głowę na ręce  szumiącą głowę  szumiącą głowę    rozszerzają się mroki granatowe na wszystko  na światłość kobiet  na szybkich pociągów  przytupujący po polach takt  fontanny biura bitwy czeluście szacht  szarość armat wieczorów posągów    zjawiska dawne nowe  dogasają ciemnoaniołowe  smugą się leje powolną ni dobra ni zła ni dziwna  ni śmieszna ni straszna  trwoga  po prostu zimna  jak prąd wichru ze szczelin u proga    [...]