w pejzażu szum kasztanów niżej morski śpiew  gasną o zmierzchu świece ukwieconych drzew  droga w gaju wprost słońca złoci się podwójnie  od szumu i wieczoru ciemnieją ustronia  kołysząc się trawą bujną  dziewczyny smukłe na koniach    wzgórze na drożyn skrzyżowaniu  tam kapliczka chłodna jak koral  w półmroku krzyż tam anioł  opuszczone wota rybaków  zapomniana od dawna pora  w rozbitym dzbanku spleśniała śmierć maków    morze szumi kasztany  konie kopytami złoto nad wodą mącą  z jadących jedna rękę podniosła  i znak daje poruszając nią w powietrzu jak wiosłem  bo został u kaplicy źrebak zabłąkany  zajrzał do wnętrza dotknął miękką wargą drzwi  zarżał dziecinnie wysoko niewiadomo o co    [...]