Warkocz O runo spadające aż na kark i szyję!    Pukle! wonie sennością jakąś obciążone!    O czary! dziś, gdy zmierzch mą alkowę okryje,    By ożywić tłum wspomnień co w tych puklach żyje,    Nimi, jak wonną chustką w powietrzu powionę!   Cały świat — tęskna Azja i wrząca Afryka —  Daleki, prawie zgasły w niepamięci toni,  O lesie wonny, w twoich głębiach się zamyka!  A jako inne duchy kołysze muzyka —  Mój — o miłości moja — pływa na twej woni.    Pójdę, gdzie krzew i człowiek, pełni życia soków,    Przeciągle piją rozkosz pod słońcem, co żarzy;    Sploty, jak fala nieście mię w ten świat uroków! [...]

Ur. 9 kwietnia 1821 r. w Pary