Wspomnienie Pani De St. Marcel z domu Chauveaux (14 stycznia 1846) Staruszko moja! o staruszko moja!    Twoje mieszkanie takie wonne tobą,  Na murach twoich jak z obrazów zbroja,    A każdy obraz był jakąś osobą.  Dziś raz ostatni widząc pożegnałem,  Wszedłszy do domu — bym poszedł za ciałem.    Dawno bez męża — i bez towarzysza,    Który niedawno ciebie odszedł stary,  Przycichłaś w domu — dziś ta sama cisza    W domu — a w bramie stoją twoje mary.  Gdym wszedł... myślałem, że szata szeleszcze,  Ogień się palił — zegary szły jeszcze.    Lecz jakaś ciemność... dziwne jakieś mroki    Nad twym kominem — nad łoża kotarą,  Jakby te dziwne śmiertelne obłoki, w    Które zmieniają dzień w godzinę szarą,  A człowiekowi bronią słów i ruchów,  Bo są z poważnych i ze smętnych duchów. [...]