zaułek kamienny kawałek świata  zaułek w kwiatach jak dziewczę  nikt na pewno nie zechce  tutaj stukiem samochodu kołatać    tak  to tylko gdzie indziej wybucha zwycięski jazgot  a to ciężkie platformy brzęczą w łańcuchy jadąc  a to znowu fartuchy zarzuciwszy na głowę  rozpychają się autobusy słonie brunatne i płowe  albo tramwaje suną  między wartami latarń  wełni się czarne tłumu runo  wrzawa we mgłach i dymie wzlata   tu cicho trawa wśród kamieni  zieleni się niebu jaskółkom  ludzie są dziećmi dużemi  a samolotem ty pszczółko    mieszkam tu w izbie małej jak pudełko  w którą słońce wlewa złociste kubełko  ogródek się waha czy wyjść na ulicę  czy się winogradem wspiąć na okiennicę  wiatr tę pustkę kocha często tu przysiada  coś do szczelin szeptać do okien zagadać  zaśpiewać  chwiejącym się tyczynom słonecznika  pająkom na furcie dębowej    noc dzień przenika  ranki wieczory  na domach wtedy światła z boku  prócz księżycowych i słonecznych gloryj  spokój    [...]