Źrałe są w ogniu nurzane... Źrałe są, w ogniu nurzane, warzone  Owoce i doświadczane na ziemi, a jest to prawem,  Iż wszystko przenika w głąb, podobne żmijom,  Proroczo, śniąc  Na wzgórzach niebios. A wiele,  Jak na barkach brzemię  Zatraty, należy  Podźwignąć. Lecz ścieżki  Złe są. Omylnie bowiem,  Niby rumaki, kroczą usidlone  Żywioły i pradawne  Prawa ziemi. A zawsze  W niespętanie jedna z tęsknot przenika. Lecz wiele  Zdzierżyć należy. I trzeba wierności.  Naprzód wszelako ani za siebie nie  Wglądajmy. Kołyszmy się, jak  Na chybocącym czółnie jeziora.    [...]